[tab]— Ha, ha, ha, hardaś, nie ma co — powiedział ze śmiechem Avigdor, po czym ruszyli przed siebie. [tab]Po wzięciu go pod rękę, Luiza początkowo poczuła przez wilgotne od śniegu rękawiczki dodatkowy, nieprzyjemny chłód bijący od zewnętrznego włosia futra. Jednak już po kilku krokach jej dłoń stawa...

[tab]W połowie savaedu Blathe albo, według ludzkiej rachuby, na przełomie maja i czerwca pogoda dopisywała. Było ciepło i słonecznie, a wieczorami wytchnienie dawały lekkie deszcze. Draugdin, od jakiegoś czasu nie mogąc znaleźć żadnego zlecenia, postanowił jechać na północ, do Novigradu. Liczył, że ...

— Posłanie, ah tak racja. Przecież musicie Pani gdzieś gościć. — Sołtys zakłopotał się. Wszakże ani Baron ani Mistrz Grete nie dali jasnych wskazówek w tej sprawie. Po prawdzie, nie dali ich w ogóle, a sam sołtys spodziewał się obecności dwójki mężczyzn wraz z przybyciem czarodziejki. Lenobia wszak...

[tab]Pocztylion wyciągnął w stronę Luizy pomocną dłoń. Dosłownie. [tab]Złapał ją za przedramię i jednym płynnym, acz nie gwałtownym ruchem doprowadził ją do pionu. Teraz wreszcie mogła dokładnie przyjrzeć się mężczyźnie. Wzrostem przewyższał ją dokładnie o wysokość obszytej rysim futrem czapy. Był z...

Gdy Lenobia zajadała posiłek, reszta przyglądała jej się w ciszy, pozwalając wybrzmieć odgłosom łyżki skrobiącej o dno naczynia. Wszyscy byli ciekawi co Wiedząca będzie miała do powiedzenia. Ona sama mogła poczuć się jak jagnie otoczone przez stado wilków. Kiedy więc w końcu przemówiła, czcigodny l...

[tab]Wiejska scenka rodzajowa ustąpiła miejsca rzeczywistości. Luiza ruszyła więc w ślad za pocztylionem, napędzana nadzieją na ciepły napitek pod dachem, a może nawet przy piecu. Mijając po lewej staw, zobaczyła jeszcze jak Lustig brnie przez śnieg w kierunku koni. [tab]Zwierzęta, gdy tylko go zauw...

Sołtys nie tylko wskazał ręką wolne krzesło, ale podszedł i je osobiście Lenobii odsunął. Mężczyzna dał się przy tym bliżej zaobserwować. Był niższy od czarodziejki o blisko pół głowy, a koślawy chód wskazywał na problemy z biodrem. — Oczywiście! — przytaknął gorliwie i natychmiast skinął żonie, ab...

— Całej listy podać wam niestety nie mogę, pani — odpowiedział druid. — T ajemnice naszych mikstur strzeżemy od tysiącleci i nawet tak fatalne okoliczności nie są w stanie skłonić mnie do zdradzenia ich. Z pozostałych, cóż, już wspomniałem; jaskółcze ziele, werbena, skorocoel, tojad i liście blekot...

[tab]Odgłosy wszelkiego wiejskiego zwierza, które było w okolicy w większości wygasły. Słychać było już tylko pojedyncze beknięcia owiec z zagrody oraz szczeknięcia psów. [tab]Jeden z miejscowych owczarków, duży, kudłaty, o szarej sierści, wyszedł z zagrody po prawej i rozsiadł się na środku traktu ...

Felwarin zawahał się, jak gdyby rozważając zaproponowanie czarodziejce spoczynku przy ławie, gdzie miałaby dostęp do pióra i inkaustu. Z pewnością trudno było sporządzać notatki na stojąco. W milczeniu wysłuchał jej jednak do końca, miejscami pomrukując i kiwając głową. — Mam podobne wnioski — przy...

[tab] I ruszyła panna Tenebris ku wsi. [tab] Droga był wyjeżdżona, a lekki mróz trzymał w kupie mieszaninę śniegu i piachu, więc szło się dość komfortowo. Choć od pierwszych zabudowań dzieliło ją jeszcze ponad staje, to wyraźnie widziała, że stacja pocztowa była centralnym punktem osady. Zachodnia f...

https://i.imgur.com/1bXBGU3.png [tab] Śnieg zaczął padać jeszcze przed Midinváerne i mimo, że do Imbaelk zostało ledwie kilka dni, biały puch wciąż płynął sennie z nieba. W Novigradzie, i wzdłuż całego wybrzeża, ciepły wiatr od morza szybko pozbywał się zalegającego śniegu. Ale z tego co mówili prz...

Druid zakłopotał się wyraźnie. — Nie, nie prowadziliśmy żadnych zapisek… Widzicie, pani — zaczął, kątem oka obserwując chorą, która teraz na nowo ucichła, a na jej twarz wpełz wyraz ulgi — początkowo zdawało się, że to jednorodzinny przypadek. W tartaku zachorował jeden z drwali, zaraz później cała...

Leżąca kobieta, do tej pory cicha jak głaz, w efekcie dotyku i rozproszonej po jej ciele magii, drgnęła, targnięta delikatną konwulsją. W następnej chwili jej mięśnie spięły się, a na wierzch wyszły kręte ścieżki odznaczających się żył i tętnic. Obnażając zaciśnięte szczęki, poczęła się kiwać z jed...

— Słusznie się pani wydaje. Dlatego po panią posłano. Falwarin uśmiechnął się w odpowiedzi i otworzył kobiecie drzwi, by weszła swobodnie do środka. Jętek również odsunął się z drogi, równocześnie oglądając sobie czarodziejkę od stóp do głów, jeszcze raz. Młodzieniec nie napawał optymizmem nie tylk...