Hamir [Hamir]

[Hamir]

Miano: Hamir
Widoczny wiek: 20 lat
Rasa: człowiek
Wygląd: Hamir jest jeszcze młodzieńcem, jednak, nie licząc niespecjalnie pokaźnego wzrostu, jego sylwetka jest już prawdziwie męska. Szczupły i szeroki w ramionach, nie jest być może przesadnie muskularny, chociaż zdecydowanie wydaje się sprytny i zręczny. Porusza się energicznymi ruchami. Już na pierwszy rzut oka widać, że praca fizyczna nie jest mu obca. Przede wszystkim dłonie Hamira są poniszczone i niezadbane – zarówno paznokcie jak i skóra. Oprócz tego, los oszczędził go jednak w dotychczasowym życiu od większych blizn czy znamion. Rysy jego twarzy, dość łagodne i spokojne, zdają się być jeszcze na pograniczu dziecięcych i dorosłych, chociaż zdecydowanie można na niej dostrzec ślady ciemnego zarostu. Również w kolorze czerni są jego włosy, sięgające kilku centymetrów i pozostające w nieładzie. Chłopak spogląda na świat zielonkawymi, niewielkimi oczami, bacznie obserwującymi otoczenie.

Na sobie najczęściej ma proste kaftany, tuniki i nogawice, oczywiście bez przesadnych zdobień. Z ekwipunku, stale przy sobie ma zawieszoną na krótkim pasie torbę, która, przewieszona przez jedno ramię, ląduje na plecach oraz długi łuk wraz ze strzałami. Jedyną ozdobą, której i tak zazwyczaj za bardzo nie widać, jest jakiś rzemyk na szyi, najpewniej pod ubraniem nosi jakiś wisiorek.
Pogłoski:
- Unika jak może Gospody „Domowe Ognisko”.
- Jąkała.
- Sierota.
- Woli towarzystwo psów i krów niż ludzi.
- Ma rękę do koni.
- Zna się na zwierzynie łownej i polowaniach.
- Należy do świty jednego z rycerzy.
Widoczny ekwipunek: długi łuk, 10 strzał, ubranie podróżne, w skład którego wchodzą: poszarzały kaftan, płaszcz, skórzane nogawice oraz wykonane z tego samego materiału obuwie, torba podróżna.
Wierzchowiec: A raczej zwierzęcy towarzysz. Sokół wędrowny przesiaduje na ramieniu pana, większość czasu z głową zasłoniętą specjalnym kapturkiem.