— To fanatyk — skwitowała w odpowiedzi na zadane przez Klaustrofobię pytanie, sunąc z rudowłosą pod ramię w kierunku wyjścia z sali. — Scysja z takim, to jak dyskusja z upartym i rozpuszczonym dzieckiem, po dwóch zdaniach masz ochotę wysłać je do diabła. — Morgana uśmiechnęła się bez wesołości, po ...

Poszukiwani śmiałkowie na wyprawę w Góry Ogniste! Celem ekspedycji jest odnalezienie i eksploracja siedziby wiedźmińskiego cechu Mantikory na zlecenie nilfgaardzkiej Gildii Kupieckiej. Przygoda dla 2-3 graczy, rozgrywana na zasadzie retrospekcji (rok 1269) w Opowieściach, a więc zaakceptowanymi pos...

Kiedy Roswitha powiedziała, że będą musieli opuścić osadę, blady i wczorajszy Tycjan zbladł jeszcze bardziej, po czym odszedł na stronę i zwymiotował. Po głowie kołatały mu się nieskładne i niewesołe myśli. Zaczynał dostrzegać pochopność swoich poczynań. Poszedł za Idą, porzucając termin i wygodne ...

— Więc? — zagaiła Królewicza, gdy wyszli na prostą prowadzącą ku wyjściu z sali, zerkając nań ciekawsko. — Co takiego spodziewasz się… — … znaleźć — dokończyła, zatrzymawszy się raptownie przed Feretsim, który wyskoczył jak filip z konopii. — Ach, tutaj jesteś! Właśnie cię szukałam. Pozwól, że prze...

— A my wolelibyśmy już nie walczyć — odrzekła strażniczce Amelia, pokazując puste dłonie w geście pokoju. Z kieszeni jej płaszcza wystawał pyszczek węszącej Nerki. — Przeprawa z ogrami to dość na taką zbieraninę, jak nasza. — Menko zabił ogra — poinformował albinos, ściskając w łapie sękatą miotłę....

Ze spokojem wysłuchała wszelkich wzburzeń i wynurzeń młodziana, wyraz twarzy zmieniając tylko raz — gdy niemal zerwał maskę z własnej. W czarnych od fisstechu oczach Morgany pojawił się przez moment wyzywający błysk. Niewiele musiała różnić się wówczas od głodnej wrażeń Klaustrofobii, spijającej em...

Morgana patrzyła bez słowa na Anonima, gdy mówił i długo po tym, jak wypluł z siebie kuriozalną ofertę. Przedłużające się milczenie i utkwione w dołach ptasiej czaszki spojrzenie inwigilatorki wywołały być może zniecierpliwienie u rozmówcy, a na pewno u Klaustrofobii, która zaczęła wiercić się w fo...

— Sza! — rzuciła szeptem Amelia i zatrzymała się, słysząc poruszenie w krzakach po przeciwnej stronie traktu. — Coś się zbliża. — Menko zabije — zaoferował się niedawny bohater Bitwy przy Karawanie, ale Amelia powstrzymała go gestem dłoni. Z dobytą piłą do kości, postąpiła kilka kroków naprzód, mru...

Juno out do 7.02.

Odpowiedź i reakcja Klaustrofobii na idącego ku nim jak przecinak jegomościa kazały podejrzewać Morganie, że podobne ekscesy na corocznej aukcji murderabiliów były naturalną koleją rzeczy. Nijak jej to nie uspokajało. Nie miała ochoty rozmawiać, miała ochotę wyjść. Okoliczności jednak — wredne kurw...

— Nietutejsza? — zagaiła niefrasobliwie, w międzyczasie unosząc tabliczkę po raz pierwszy i, jak się okazało, prawie ostatni. Prawie, bo gdy dobrnęli do tysiąca, dała spokój sobie i kabzie Feretsiego. Nie sądziła, że zaprawione krwią jakiegoś pechowego absztyfikanta wino będzie miało tylu amatorów....

— Uch... Dzi-dziękuję... Nie trzeba, na-naprawdę... — Tycjan dukał i mienił się na twarzy wszystkimi odcieniami czerwieni, gdy Solveig po raz drugi w przeciągu kwadransa zbierała go z ziemi. Mimo niemrawych zaprzeczeń i uśmiechów na podobieństwo starej panny, której prawiono komplementy, z ochotą p...

— Nie — przecząco pokręciła głową, odbierając szklankę od Klaustrofobii. Chłód przytkniętego do spierzchniętych warg kryształu wyzwolił w niej przemożne i nieodparte pragnienie. Wypiła duszkiem, za jednym podejściem. — Jeszcze — parsknęła, ocierając usta grzbietem dłoni. — Wszak sama słyszałaś, że ...

— Mmm... no tak, tak — przytaknęła na uwagi Klaustrofobii. — Liczyłam po prostu, że uda się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Trudno, przyjdzie mi... O! — wymsknęło się Morganie, gdy ktoś po prawej uprzedził ją w licytacji dziennika. A potem... Potem sprawy potoczyły się szybko jak przy pierwsz...

Gdy mączna mgła przesłoniła scenę teatru działań bitewnych, a z jej głębi dało się słyszeć trzask i łupnięcie, byli pewni, że to albinos padł pod naporem ogrzej maczugi. Ida ryknęła gniewnie i wzięła zamach drugim garnkiem, by pomścić druha, ale nie cisnęła naczyniem. Coś ją powstrzymało, coś było ...